Activistische media hebben de rol in de samenleving overgenomen van de maatschappelijke organisaties. Programma’s als Radar, Kassa, De Opstandelingen, Zembla en Argos tonen zich steeds meer als de belangenbehartigers van de Nederlandse burger. En zelfs Nieuwsuur heeft inmiddels de verslaggeving ingeruild voor het zelf willen maken van het nieuws. Want de nieuwsvoorziening is overgenomen door social media.
Merkwaarde heeft voor mij altijd iets magisch: waar in de middeleeuwen alchemisten geobsedeerd waren met het winnen van goud uit lood en ijzer, proberen merkmanagers waarde toe te voegen aan producten en diensten met zorgvuldig ontwikkelde merkcommunicatie. Creatievelingen transformeren eenvoudige T-shirts, sneakers, of zelfs een commoditeit als belminuten tot begeerlijke objecten, maar hoe dan? Hoe kan een beetje communicatie de waarde van merken verhogen? Lees verder
Ieder merk komt vroeg of laat een keer in een crisis terecht. En dan is het direct kunnen acteren in dit social media tijdperk een belangrijke uitdaging. De responstijden zijn teruggelopen tot enkele minuten. Dat vereist een uitstekende voorbereiding op de belangrijkste en meest waarschijnlijke risico’s die het merk loopt. Lees verder
Eerder deze maand lanceerde Nike haar nieuwe ‘Dream Crazy’-campagne[1], waarin de American Footballspeler Colin Kaepernick de hoofdrol speelt. Kaepernick is momenteel zonder club in de NFL, vanwege zijn knievallen tijdens het Amerikaanse volkslied als protest tegen (raciaal gemotiveerd) politiegeweld. De Dream Crazy-campagne bleek sterk polariserend. Waar sommige consumenten uit woede hun Nike kleding verbrandden, staken anderen juist de loftrompet. En waar de koers van het aandeel Nike eerst daalde – maar nu weer stijgt – steeg de online verkoop juist meteen al. Wat doet het opnemen van een activistische sporter in een campagne met de merkreputatie? En maakt het uit of dit een centraal figuur is als Kaepernick, of een sporter die zijn steun voor anderen uitspreekt, zoals golfer Tiger Woods? Lees verder
Het gaat er niet alleen om wát je zegt, maar ook om hoe je het zegt. Deze wijsheid horen scholieren, voorlichters en presentatoren dagelijks. Uit wetenschappelijk onderzoek was al bekend dat sprekers meer vertrouwen opwekken wanneer ze bijvoorbeeld sneller of harder spreken. Maar wat voor gevolgen heeft stemgebruik voor de boodschap zelf? Wordt die ook overtuigender gevonden? Recent onderzoek laat zien van wel. Lees verder
‘Wanneer consumenten een sterke band hebben met een merk, zijn ze geneigd om negatieve informatie te negeren en zo blijft de goede reputatie van een merk behouden’. Veel organisaties investeren in merkcommunicatie om minder kwetsbaar te zijn voor kritiek. Zeker in een tijd waarin consumenten steeds meer aandacht hebben voor het ethisch handelen van organisaties, het web vol staat met kritische informatie over merken en reputatieschade altijd op de loer ligt. Maar beschermt een merk jouw reputatie eigenlijk wel wanneer er nieuwsberichten verschijnen over ethisch wangedrag? Lees verder
Campagnes kunnen een belangrijke oorzaak zijn voor het ontstaan van een crisis bij merken. Het overkwam onlangs Dove nog. Het merk kwam negatief in het nieuws met de campagne waarin een ‘gekleurde’ persoon veranderde in een blanke persoon. Deze campagne werd niet getolereerd door de omgeving en dus was Dove genoodzaakt in te grijpen. Het gebeurde Dove al eerder met bijvoorbeeld de productverpakkingen in de vorm van vrouwenlichamen. En het is niet alleen Dove die dit overkomt.
In 1966 publiceerde de sociaal psycholoog Elliot Aronson een artikel waarin hij aantoonde dat imperfecties mensen aantrekkelijker en geloofwaardiger maken. Superieur goede mensen worden gezien als bovenmenselijk en afstandelijk; een kleine uitglijer (bijvoorbeeld koffie morsen) maakt ze meer benaderbaar, sympathieker—kortom, een stuk menselijker.
We zijn ervan overtuigd dat negatieve mond tot mond reclame (word of mouth, WOM) een negatieve invloed heeft op het koopgedrag. Organisaties proberen daarom negatieve WOM zoveel mogelijk te beperken, bijvoorbeeld met de inzet van webcare teams. In dit artikel wordt dit gangbare inzicht in de marketing praktijk weerlegd. Op basis van drie onderzoeken wordt zelfs het tegenovergestelde vastgesteld. Lees verder
In geval van crisissituaties hebben veel bedrijven en organisaties een crisiscommunicatieplan. Dit plan moet het gevaar voor stakeholders verkleinen en de eigen reputatie beschermen. In crisissituaties bestaat de communicatie vooral uit het reageren op mediaberichten. Bedrijven schieten hierbij vaak automatisch in een verdedigende houding. Het lijkt veel verstandiger om als bedrijf zelf proactief het slechte nieuws naar buiten te brengen. Omdat hier in de praktijk veel weerstand tegen is, komt An-Sofie Claeys[1] met zes redenen waarom het zelf communiceren van slecht nieuws beter is. Lees verder