Over de fietsen van wielrenners zijn mooie verhalen te vertellen. Jacques Anquetil – vijfvoudig winnaar van de Tour de France – nam in iedere beklimming zijn bidon uit de bidonhouder van zijn fiets en stopte hem in de achterzak van zijn koerstrui.
In het boek De Renner schrijft Tim Krabbé hierover: “…bij klimmen komt het er op aan dat de fiets zo licht mogelijk is. Een goede manier om hem lichter te maken is: de bidon uit de houder te verwijderen. En dus verplaatste Anquetil bij beklimmingen zijn bidon naar zijn achterzak.” Ook in het hedendaagse wielerpeloton krijgt het gewicht van de fiets veel aandacht. Op ultralichte karretjes van nog geen 7 kilogram rijdt men de steilste bergen op. Eenmaal boven begint de afdaling met topsnelheden boven de 100 kilometer per uur. Een fiets moet dus niet alleen licht zijn, maar ook sterk. Tenslotte willen fietsfabrikanten hun spullen kunnen verkopen en daarom mag de prijs niet te hoog zijn. En dat – superlicht, oersterk en spotgoedkoop – gaat niet samen. Dit fenomeen staat in de wereld van projectmanagement ook wel bekend als de duivelsdriehoek.
Bij de productie van content luidt diezelfde wet: “Fast, good and cheap; pick any two”. Een oude wet die volledig uit de bocht vliegt wanneer de Amerikaanse TV-zenders lopen te likkebaarden bij het enorme succes van social media als Twitter en Facebook. Experimenten zijn er volop. Zo zijn er TV-shows waarbij onder in beeld een tekstbalk met tweets te zien is. Het is goedkoop en snel te implementeren, dus aan twee voorwaarden is netjes voldaan. Jammer alleen dat kijkers geen plezier meer beleven aan het kijken naar het programma zelf en de kijkcijfers als een kaartenhuis in elkaar storten! De beleving van het medium – TV-kijken – wordt ondergeschikt gemaakt aan een commerciële bevlieging. Typisch dat de Amerikanen van TV nu nog een sociaal medium denken te (moeten) maken. Het is toch al een sociaal medium van zichzelf! Neem nou Apollo Henkie. Al in de jaren zestig zaten hele gezinnen samen met de buren, ooms en tantes en de hond thuis aan de buis gekluisterd om naar de maan te kijken. De TV als middelpunt van iedere huiskamer.
De ‘killer application’ voor de TV van de toekomst moet iets toevoegen aan de beleving van het medium en is geen goedkope in elkaar geflanste tool. Volgens mij moeten we (inclusief de Amerikanen) nog even geduld hebben. Nog een paar jaar en dan hebben alle TV-toestellen ‘gewoon’ draadloos internet. Dan zijn er volop kansen voor allerlei nuttige en/of leuke applicaties, die misschien wel sterk geïnspireerd zijn op wat zogenaamde ‘apps’ van een iPhone meer maken dan een doodgewone telefoon. Deze applicaties zullen het TV-kijken een nieuwe functie en beleving meegeven. ‘Quick & dirty’ een tool voor Twitter over je TV-programma’s heen op het scherm projecteren is als een ‘quick & dirty’ onderdeel op de fiets van Jacques Anquetil. Bij de eerste beste bocht stort hij pardoes in het ravijn. Maar dan wel met een bidon in de achterzak van zijn koerstrui.